Arie Weijenburg overleden

———————

BILJARTICOON ARIE WEIJENBURG OVERLEDEN
Ik las vanmorgen het bericht van Jan Rosmulder, dat Arie Weijenburg is overleden. De Brabander behoorde vele jaren tot de nationale topspelers in het driebanden, werd een paar keer Nederlands kampioen en speelde onder meer mee in het Wereldkampioenschap.
Ik moet natuurlijk denken aan dit interview, dat ik vijf jaar geleden voor Kozoom heb gemaakt, een prachtig mens.

ARIE WEIJENBURG (60), AFSCHEID NA GLORIEUZE CARRIÈRE
RIJSBERGEN – Het verhaal is in de loop der jaren een eigen leven gaan leiden. De zestigjarige Arie Weijenburg uit Berghem bij Oss, die in de bekerfinale in Rijsbergen na een succesvolle carrière zijn afscheid heeft aangekondigd, wordt nog altijd geassocieerd met die ene partij op training, waarin hij een serie van 37 zou hebben gemaakt!! Veel andere biljarters zetten daar vraagtekens bij, zelf is Weijenburg altijd blijven beweren dat het een waar gebeurd verhaal is. Voor wat het nu nog waard is: ,,Ik speelde op training tegen een vriend met een supporter in de zaal die meekeek. Ik had er in 20 beurten 29 en maakte uit met 21. Die supporter zegt: je moet doorspelen, man. Dat doe ik en ik maak er nog zestien, ik zweer het je dat het waar is.”
Wat wel een zuivere waarheid is dat Arie Weijenburg de eerste twee Masters toernooien won die in Nederland werden gehouden: één keer winst in de finale tegen Frans de Vries, in het tweede toernooi winst in de halve finale tegen Dick Jaspers en in de finale tegen Ben Velthuis. Daarnaast zijn er vooral hoogtepunten met zijn team, dat destijds bestond uit Torbjörn Blomdahl, Semih Sayginer en later Dani Sánchez. Daarmee won hij de Europacup en werd hij Nederlands kampioen. En dan waren er de overwinningen in zes elite ranking toernooien, de vijf jaar dat hij als semiprof voor de BWA speelde en in vogelvlucht de overwinningen tegen topspelers die zijn bijgebleven: tegen Ceulemans, Sang Lee, Jaspers, Blomdahl, Forthomme, Merckx en Leppens.
Nog een paar aansprekende zeges: met Henk Habraken in de nationale beker, die toen nog met tweetallen werd gespeeld. ,,En werden tweede op het EK.” De nationale kampioenschappen teams met Palais des Sport en Van Wanrooij en de overwinning in de bekerfinale met Van Wanrooij na een 8-0 zege op Crystal Kelly.
,,Ik ben altijd een speler geweest die het meer moest hebben van discipline dan van talent”, verzekert hij, terugkijken op die mooie tijd. ,,Het zijn jaren geweest waar ik trots op mag zijn. De biljartsport heeft me veel plezier gegeven, het heeft een heel belangrijk deel van mijn leven beheerst. Het doet een beetje pijn om daar afscheid van te nemen.”
De reden dat hij stopt, is dat hij niet meer de drive heeft om te trainen. ,,Daar begint alles mee als je tegen jongens uit de top wil spelen. Ik ben vaak mezelf niet meer aan de tafel, dan laat ik het kopje hangen, terwijl dat vroeger nooit in mijn woordenboek voor is gekomen. Ik ga slecht afstoten, daardoor mis ik vaak. Ik sport wel veel, hardlopen bijvoorbeeld, maar ik mis het vermogen om nog te kunnen biljarten op niveau.”
De aanzet voor het begin van een mooie carrière werd gegeven, toen zijn ouders een hotel/café/restaurant begonnen toen hij dertien was. De kleine Arie liet al snel blijken dat hij een zeker talent was en groeide langzaam naar een beter niveau. Op zijn 24e jaar werd hij ereklasser in het driebanden en al snel kon hij zich meten met de echte top in Nederland. ,,Ik won mijn eerste Masters in Rotterdam en de tweede in Amsterdam, waar de eerste prijs 15.000 gulden was. Toen ik een paar jaar na de Masters een Grand Prix in Spa won, kreeg ik een profcontract bij Bayer in de BWA. Als één van de zestien spelers. Daar heb ik vijf jaar deel van uitgemaakt. Ik vond het een geweldige tijd en heb vijf keer een kwartfinale gespeeld tussen al die wereldspelers.”
,,Mijn vader zei, toen ik begon te winnen: je kunt gaan biljarten, maar daarnaast moet je je kost verdienen. Ik ben wat gaan doen in speelautomaten in die tijd. Later, toen ik voor Willy Minkels ging spelen, later voor Van Wanrooij en veel shirtsponsors had, werd ik goed betaald. Ik was een soort semi-prof die daarnaast nog wat werkte. Ik gaf les aan biljarters, ik deed er wat bij en tegenwoordig heb ik een baan in de farmaceutische industrie als koerier.”
Met zijn huidige team van VDO promoveerde Weijenburg twee keer naar de eredivisie. Dit jaar volgde de degradatie, maar wel werd de bekerfinale gehaald, waarin hij zijn laatste partij wist te winnen van Davy van Havere met 15-14 in de beslissende set.
En nu bergt hij zijn keu op, definitief verzekert Arie. En om af te sluiten wil hij nog wel iedereen bedanken: ,,De sponsors, de supporters, alle mensen die me moreel hebben gesteund. En natuurlijk blijf ik af en toe nog wel eens naar toernooien komen, want helemaal zal ik het niet kunnen missen.”